هر آنچه که درباره ضربه های مغزی باید بدانید. ضربه های مغزی یکی از علت های نخست مرگ و میر در جوانان بالغ است. علت اصلی مرگ و میر در افراد افزایش فشار داخل جمجمه است که پس از ضربه ی مغزی ایجاد شده و این در هشتاد درصد موارد باعث مرگ و میر در این افراد می‌شود. در این مقاله قصد داریم اطلاعاتی درباره آسیب شناسی ضربه های مغزی بیان کنیم، تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.
آسیب شناسی ضربه های مغزی
ما در آسیب شناسی ضربه های مغزی، باید دو ضایعه را مدنظر قرار دهیم یک ضایعه های اولیه دوم ضایعه های ثانویه که در ساعت های بعد ایجاد شده و باعث تشدید شدن و بدتر شدن حال بیمار می‌شود. در ادامه این دو ضایعه را برای شما شرح می‌دهیم:
ضایعه های اولیه
ضایعه های اولیه مربوط به ضربه مستقیم با مغز می‌باشد. مثلا شکستگی استخوان که باعث شده استخوان وارد مغز شده و یک خونریزی ایجاد کند. دومین علت ضایعه های اولیه ناشی از حرکت سریع مغز نسبت به استخوان جمجمه در زمان یک ضربه ی شدید است. برای مثال زمانی که در ماشین هستیم ماشین یک دفعه به جسمی شدید برخورد کرده و توقف پیدا می‌کنیم. این توقف بر اساس قانون اینرسی یا لختی می‌باشد که مغز به قسمت داخلی جمجمه برخورد کرده و باعث خونریزی و ضایعات دیگری می‌شود. این از بین رفتن یاخته ها باعث افزایش آماس یا تورم دور این ضربه شده و همچنین باعث کاهش خونریزی و ضایعات بعدی می‌شود.
بیشتر بخوانید: تومور مغزی و علائم آن
ضایعه های ثانویه
ضایعه های ثانویه، ضایعه هایی هستند که از نخستین ثانیه های بعد از ضربه ایجاد می‌شود. یکی از آن ها کمبود خون یا کاهش خون است که به آن ایسکمی یا سکته گفته می‌شود.
آسیب شناسی ضربه های مغزی به چه صورت است؟
ساختمان داخل جمجمه طوری است که ما یک جمجمه ی غیر قابل گسترش داریم یعنی بزرگ نمی‌شود. در نزد فرد بالغ مایعی که داخل مغز وجود دارد حدود هزار تا هزارو پانصد میلی لیتر است که از سه بخش تقسیم می‌شود. این سه بخش عبارتند از: مغز، مایع مغزی نخاعی و میزان خونی که در این رگ ها در جریان است. میزان موارد ذکر شده معمولا ثابت بوده و باعث می‌شود که ما یک فشار طبیعی داخل جمجمه داشته باشیم. در ادامه به توضیح آسیب شناسی ضربه های مغزی در مغز و بدن می‌پردازیم.
آسیب شناسی مغز
در شرایط طبیعی بدن یعنی فیزیولوژیک، فشار داخل جمجمه بر اساس توازن بین مواردی که در بالا ذکر شده ایجاد می‌شود. برای مثال مقداری مایع مغزی نخاعی خارج می‌شود، خونی که داخل آن قرار دارد کم یا زیاد شده و این باعث می‌شود که فشار داخل جمجمه در همان میزانی که طبیعی است باقی بماند. معمولا فشارهای داخل جمجمه بین پنجاه و صد و پنجاه میلی متر جیوه است. اما این تغییر به افزایش میزان CO2 بسیار حساس می‌باشد. CO2 در واقع از متابولیسم مغز ایجاد می‌شود. بدن انسان CO2 را ایجاد می‌کند و زمانی که CO2 زیاد شود، موجب افزایش فشار داخل جمجمه می‌شود که این مقدار در شرایط عادی تنظیم می‌شود. در زمان تصادف و ضربه مغزی به طور کلی افراد خطر افزایش فشار داخل جمجمه را دارند، زیرا به خاطر ضربه ای که ایجاد شده حجمی که بیان شد و شامل سه مورد بود دچار تغییر ناگهانی می‌شود. یکی از علت های این مسئله ضربه ها و خونریزی هایی است که داخل مغز ایجاد می‌شود. در برخی موارد این خونریزی ها، خونریزی های زیر سخت شامه ای است یا هماتوم ساب دورال. نوع دیگر، خونریزی هماتوم خارج سخت شامه یا هماتوم اکسترادورال است، یعنی تورم که باعث می‌شود افزایش فشار داخل جمجمه بالا برود زیرا جمجمه استخوان بوده و بزرگ نمی‌شود. خصوصیت این خونریزی ها به این صورت است که به شکل هذلولی می‌شوند یعنی تا حدی بدن می‌تواند آن را کنترل و جبران کند و از یک حد مشخصی که بگذرد بالا می‌رود.
افزایش فشار داخل جمجمه، تغییر میزان رسیدن خون به مغز و کم شدن مایع مغزی نخاعی به خارج شدن آن در مرحله ی اول زمان که بسیار زیاد نبوده می‌تواند باعث شود که در حجم داخل جمجمه ثابت بماند. اما متاسفانه این موضوع در ضربه مغزی تا حد بسیار زیادی غیر قابل جبران بوده و بالا می‌رود و فشار داخل جمجمه باعث می‌شود که به طور ناگهانی حجم فشار بالا رفته و مشکلات زیادی برای مغز از جمله خطرهای سکته مغزی مخصوصا در ساقه مغز ایجاد کند. اگر متابولیسم مغز افزایش پیدا کند، در این صورت مصرف اکسیژن بالا می رودو این یک دور تسلسلی ایجاد می‌کند که مشکلات مغز را بیشتر خواهد کرد.
بیشتر بخوانید: درمان تومور مغزی
آسیب شناسی بدن
در رابطه با بدن نیز تغییرات دیگری ایجاد می‌شود. هورمون ها به طور غیر نامناسبی ترشح می‌شوند، دستگاه ایمنی و گوارش بدن دچار مشکلاتی مانند خونریزی و… می‌شود. این موارد موجب می‌شوند که رنج و مشکلات مغزی بیشتر شده، فشار خون زیاد دوباره ایجاد شود که این اتفاق موجب بالا رفتن فشار داخل جمجمه می‌شود. راه های هوایی بسته می‌شوند، نفس کشیدن دچار مشکل شده و ممکن است دیابت پیش بیاید. در برخی موارد نیز ممکن است مقدار زیادی از بافت های بدن از بین بروند.