عفونت دیسک کمر چیست؟

عفونت دیسک کمر چیست؟ عفونت دیسک کمر که به نام دیسکیتیس نیز شناخته می‌شود، شرایطی است که شامل التهاب و عفونت دیسک های بین مهره ای در ستون فقرات کمری می‌شود. این وضعیت می‌تواند باعث درد و ناراحتی قابل توجهی شود و در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به عوارض جدی شود. در این مقاله قصد داریم اطلاعاتی درباره عفونت دیسک کمر بیان کنیم، با ما همراه باشید.

علائم و نشانه های عفونت دیسک کمر

عفونت دیسک کمر یک بیماری نادر اما جدی است که می‌تواند باعث درد و ناراحتی قابل توجهی شود. زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری‌ها یا قارچ‌ها دیسک‌های بین مهره‌ای در قسمت پایین کمر را آلوده می‌کنند. شناخت علائم و نشانه های عفونت دیسک کمر برای تشخیص و درمان سریع بسیار مهم است. علائم عفونت دیسک کمر عبارتند از:

کمر درد

یکی از علائم بارز عفونت دیسک کمر، کمردرد مداوم و شدید است. درد ممکن است در قسمت پایین کمر باشد و با حرکت یا فشار بر ناحیه آسیب دیده بدتر شود. مهم است که این نوع درد را از ناراحتی عمومی کمر متمایز کنیم، زیرا شدت و تداوم درد می‌تواند نشان دهنده عفونت زمینه ای باشد.

تب

در بسیاری از موارد عفونت دیسک کمر، بیماران ممکن است تب را تجربه کنند. این پاسخ سیستمیک مکانیسم دفاعی طبیعی بدن در برابر عفونت است. تب مداوم، به ویژه زمانی که با علائم دیگری مانند کمر درد همراه باشد، باید ارزیابی بیشتری را برای عفونت بالقوه دیسک انجام شود.

تحرک محدود

با پیشرفت عفونت، افراد ممکن است کاهش دامنه حرکتی و حرکت کلی خود را تجربه کنند. این موضوع می‌تواند به صورت دشواری در خم شدن، چرخش یا انجام فعالیت های روزانه که نیاز به حرکت کمر دارد، ظاهر شود. هر گونه محدودیت غیرقابل توضیح در تحرک به ویژه در حضور سایر علائم مرتبط با عفونت دیسک کمر باید بررسی شود.

علائم عصبی

در برخی موارد، عفونت دیسک کمر می‌تواند منجر به علائم عصبی مانند بی حسی، گزگز، یا ضعف در اندام تحتانی شود. علائم عصبی زمانی اتفاق می‌افتد که عفونت بر اعصاب مجاور یا ساختارهای نخاع تأثیر می‌گذارد.  

درد هنگام نشستن یا ایستادن

افراد مبتلا به عفونت دیسک کمر ممکن است در هنگام نشستن یا ایستادن طولانی مدت درد بیشتری را تجربه کنند. این ناراحتی می‌تواند با فعالیت هایی که به کمر فشار وارد می‌کند، مانند نشستن طولانی مدت پشت میز یا ایستادن برای مدت طولانی تشدید شود. شناخت این الگوی درد می‌تواند به تمایز آن از سایر علل ناراحتی کمر کمک کند.

قرمزی و تورم

در برخی موارد، ممکن است علائم قابل مشاهده التهاب در اطراف ناحیه آسیب دیده وجود داشته باشد. در حالی که علائم خارجی مانند قرمزی، گرمی یا تورم ممکن است همیشه وجود نداشته باشند، وجود آنها می‌تواند نشان دهنده مرحله پیشرفته تر عفونت باشد و باید هرچه سریعتر به پزشک مراجعه کنید.

سابقه عفونت اخیر

افرادی که سابقه اخیر عفونت یا اقدامات ستون فقرات، مانند جراحی ستون فقرات یا تزریق دارند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت دیسک کمر باشند. برای پزشکان مهم است که این عامل خطر را هنگام ارزیابی بیمارانی که با کمردرد غیرقابل توضیح و سایر علائم مرتبط مراجعه می‌کنند، در نظر بگیرند.

دلایل ایجاد عفونت دیسک کمر

عفونت دیسک کمر معمولا منشا ویروسی یا باکتریایی دارد. عوامل متعددی می‌توانند در ایجاد عفونت دیسک کمر نقش داشته باشند، از جمله:

عفونت باکتریایی

شایع ترین علت عفونت دیسک کمر، عفونت باکتریایی است. باکتری ها می‌توانند از راه های مختلفی از جمله از طریق جریان خون یا از بافت های مجاور وارد فضای دیسک شوند. باکتری های رایجی که با دیسکیت همراه هستند عبارتند از: استافیلوکوکوس اورئوس و اشریشیا کلی.

جراحی ستون فقرات

بیمارانی که تحت عمل جراحی ستون فقرات قرار گرفته اند در معرض افزایش خطر ابتلا به عفونت دیسک کمر هستند. خود عمل جراحی می‌تواند باکتری را وارد فضای دیسک کند و وجود مواد خارجی مانند پیچ ​​یا ایمپلنت می‌تواند زمینه مناسبی برای عفونت فراهم کند.

اختلال ایمنی

افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر مستعد ابتلا به عفونت دیسک کمر هستند. شرایطی مانند دیابت، اچ‌آی‌وی/ایدز یا شیمی‌درمانی می‌توانند توانایی بدن را برای مبارزه با عفونت‌ها به خطر بیندازند و خطر ابتلا به عفونت دیسک کمر را افزایش دهند.

مصرف داخل وریدی دارو

استفاده از داروهای داخل وریدی، به ویژه داروهایی که مستقیماً به جریان خون تزریق می‌شوند، می‌توانند باکتری ها را وارد بدن کرده و خطر ابتلا به عفونت دیسک کمر را افزایش دهند.

عفونت دیسک کمر چگونه تشخیص داده می‌شود؟

همان طور که اشاره کردیم فرد مبتلا به عفونت، درد شدیدی در ناحیه کمر خود حس کرده و در انجام فعالیت های روزمره خود دچار مشکل می‌شود. با توجه به صلاحدید پزشک روش های گوناگونی برای تشخیص عفونت دیسک کمر وجود دارد که در ادامه بیان می‌کنیم:

یکی از اولین گام ها در تشخیص عفونت دیسک کمر، گرفتن تاریخچه پزشکی کامل و انجام معاینه فیزیکی است. در طول معاینه فیزیکی، پزشک دامنه حرکتی، رفلکس‌ها و هرگونه نشانه‌ای از التهاب یا حساسیت در ناحیه آسیب‌دیده را ارزیابی می‌کند.

آزمایش خون می‌تواند در تشخیص عفونت دیسک کمر مفید باشد. سطوح بالای نشانگرهای التهابی، مانند پروتئین واکنشی C (CRP) و سرعت رسوب گلبول قرمز (ESR)، ممکن است نشان دهنده وجود عفونت باشد.

مطالعات تصویربرداری، مانند پرتونگاری(اشعه ایکس)، نگاره تشدید مغناطیسی (MRI) و برش نگاری رایانه ای (سی تی اسکن) می‌تواند تصاویر دقیقی از ستون فقرات و ساختارهای اطراف ارائه دهد. این مطالعات تصویربرداری می‌تواند به شناسایی هرگونه ناهنجاری در دیسک های کمر مانند التهاب، آبسه یا فرسایش استخوان کمک کند که ممکن است نشان دهنده عفونت باشد.

دیسکوگرافی یک روش تشخیصی است که شامل تزریق رنگ کنتراست به دیسک آسیب دیده برای ارزیابی ساختار و یکپارچگی آن است. این روش می‌تواند به شناسایی هرگونه ناهنجاری یا علائم عفونت در داخل دیسک، مانند نشت ماده حاجب در خارج از فضای دیسک کمک کند.

درمان عفونت دیسک کمر

عفونت دیسک کمر نیاز به درمان سریع و مناسب دارد. اگر به طور موثر درمان نشود، می‌تواند باعث کمردرد شدید، تب و نقایص عصبی شود. چندین روش درمانی برای عفونت دیسک کمر وجود دارد و انتخاب درمان به شدت عفونت، سلامت کلی بیمار و سایر عوامل فردی بستگی دارد. روش های درمان عفونت دیسک کمر عبارتند از:

دارو درمانی

آنتی بیوتیک درمانی سنگ بنای درمان عفونت دیسک کمر است. انتخاب آنتی بیوتیک بر اساس نتایج آزمایش خون و روش های تصویربرداری است. آنتی بیوتیک های داخل وریدی معمولاً در ابتدا برای اطمینان از تحویل مؤثر دارو به محل عفونت تجویز می‌شوند. در برخی موارد، آنتی بیوتیک های خوراکی ممکن است برای مدت طولانی پس از درمان اولیه وریدی تجویز شود. مدت زمان درمان آنتی بیوتیکی بسته به شدت عفونت و پاسخ بیمار به درمان متفاوت است.

توانبخشی یا فیزیوتراپی

توانبخشی نقش مهمی در درمان عفونت دیسک کمر دارد. هنگامی که مرحله حاد عفونت تحت کنترل است، فیزیوتراپی با هدف بازگرداندن تحرک، قدرت و عملکرد به ناحیه آسیب دیده انجام می‌شود. تمرینات فیزیوتراپی، کشش، و تکنیک های تثبیت کننده مرکزی معمولاً برای بهبود بهبود و جلوگیری از عود کردن عفونت تجویز می‌شوند. توانبخشی همچنین ممکن است هرگونه نقص عصبی باقیمانده یا ضعف عضلانی ناشی از عفونت را برطرف کند.

جراحی

در برخی موارد که فرد از انجام روش هایی که در بالا به آنها اشاره کردیم پاسخی دریافت نکرد، مداخله جراحی ممکن است برای رفع عفونت دیسک کمر ضروری باشد. گزینه های جراحی شامل تخلیه فضای دیسک عفونی، دبریدمان بافت عفونی و تثبیت بخش آسیب دیده ستون فقرات است. تصمیم برای انجام جراحی دیسک کمر بر اساس وضعیت بالینی بیمار، یافته های تصویربرداری و پاسخ به درمان آنتی بیوتیکی است. مداخله جراحی معمولاً برای موارد عفونت شدید، اختلال عصبی اختصاص دارد.